VERESİYE DEFTERİ

Ötresi başında bedevi sarığı

Melâmete düşmüş bir abdal ki

Fütüvvetnâmelerin sinesinden

Koparılmış gül gibi

Dikeni kendi yarasını okşayan

Nefse yemin olsun ki

Nahşeb’in meşrebindenim

Halk için süslenmeyi

Zahidlere terk ettim

Ne ilm-ü ledündür

Ne kerâmettir bizimkisi

Bırak ağalar ayak sürüsün

Varsın deryalar üzre yürüsün

Tütüne ve ağuya meyyal

Bir bedevisin ki

Zifaf gecelerinden kaçarak cenge çıktın

Üç yüz yıl uykuya yattın da

Derdini anlatamadın

Sonunda gelip yüreğini

Barut çiğneyen bir adama sattın

Çağırın gelsin Cüneyd’i Arabî’yi

Ders alsın bencileyin fakirden

Mesleğimiz tacirlik değil

Lâkin can satan abdallarız

Mâmafih “turuk-u âliyede gayeye riyasızca vusul için ihtiyar edilmiş ulvi bir meslek”teniz

Ne sufiyem ne sofistim

Bir ulu kapıdayım

Muhannete mihnetim yok

Çula çapuda değil pervam

İzzet-i nefsin karıştığı rızkı reddederim

Kırıldıkça sürgün veren

Dalların kardeşiyiz biz ey

Kardeşlerimiz ki

Güzelavratotu çiğner baharın

Yarasına güherçile bastırır güzün de

Ah Ayn el Kuzat

Yarasından kurt deşilen

Bir Eyyub gibi

Nice uzlet makamından

Geçerek gelen sen

“Bu işe kalem değil elem gerek” diyorsun da

Ve lâkin ben nasıl yazarım

Elemin tarihini batırmadan

Kalemi Hüseyin’in kanına

Ötresi başında bir bedevi sarığı

Mustafa

Kâzım’dan olma

Minezzer’den doğma

Sen kimsin ki

Mest olasın sâki elinden

Gözlerini aha şurama çevir

Aha şurama şu sol göğsüme

Ne gördüğünü söylemeden önce

Bakaya kalmış bencileyin

Bir semenderin kefâretini öde

Pul parasını cigaraya yatır

Sonra git

Develerini borsada batıran bir sanemin

Koynuna gir İncil oku

Ve

Gülü bir daha ağzına alma

Dedi Mustafa

Ben de dedim ki

Sen ki tütün içer esrar koklarsın

Bütün büyük harfleri

Küçük harfle yazarsın

Çingeneleri abdal sayar

Kendi ipini kendin keser

Sonra durup fetva makamı gibi

Kadıların hayalarını burarsın

Senin esmerliğinde bir kin var

Yazıları okunaklı kitaplarda

Senin adın hususunda

Muhtelif rivayetler var

Ben senin kefâretini ödeyemem

Sen ki yüreğinde pankart açıp

Nesîmî’nin kanıyla gazel yazdın

Ten örtüsünü kepenek diye

Eğnine giyinerek

Dağları nevruzlarda geçtin de

Gelip ovalarda yenik düştün

Mezhebini

Meşrebini

Kepeneğini al da

Çık git bu şehirden

Geliyorum dedim gel dedin

Gidiyorum dedim git dedin

Ölüyorum dedim öl dedin

Sen beni ne belledin

Ey aramıza giren üçüncü şahıs

Sonatlardan bozma bir şarkıyı

Rafızî bir ayin sanıp uludun

Sanemlere sarıldın

Yunduğun ırmakları kuruttun

Şimdi arsız bir kıpti gibi

Gelip kapımda durdun

Zamanede kul sınıfındandır fakir

Nâfile benden merhamet dilenme

Bizi önce vurdular

Sonra kimliğimizi sordular

Yaşmağımızı kaldırıp adımızı koydular

Demiştim bir ulu kapıdayız

Ayetlerini yitirmiş bir Kur’an’ı

Kekeme okumaktayız

Düsturumuz “hak kapısı önünde

vücut halkasını ezmektir”

Ey çilingirler ve gül ustaları

Bu kapının kilidini

Açacak anahtar dilini

Siz bilir misiniz

Halep pazarında sattılar bizi

Ferâceye muhtaç kadınlar gibi

Ay ışığı alladı gecelerce

Bir sürgüne müebbet bedenimizi

Biz ziyadesiyle tiryakiydik

Bilmiyorduk

Kaç akçedir hülasâsı bir yüreğin

Bu enflasyon çağında

Ey gülün acemisi Mustafa

Bir segâh tekbirinin yalnızlığını

Bir melâmet hırkasının yaman ilmeğinde

İki ters bi düz işlerdin de

Geceden geçtin gündüze borçlu kaldın

Veresiye defterine yazıldı adın

“Kâffe-i menâzil ve merâtibi kat’ ve cemi-i hazâratı cem eyledim bunlarda müşkili olan varsa gelsün diye da’vet-i âmmede bulunarak sala iden” kim varsa bilsin ki

“Niceler sûretâ cellâd olurlar

Hakîkat ehlinin olmaz nişanı”

Ey şehrin erkekleri

Sakalsız kadınlar

Bahnâme kaçkınları

Haşhaşla biriktirdiğiniz bütün letâif

Kuşların kanatsız uçtuğu

Üvey coğrafyada

Yüz buldukça astar isterdi de

Sonunda elhamdülillah

Melâmet deryasını geçip

Fütüvvetnâmelerin kapısında

Tekmil duran

Bir abdalın kıl heybesinde

Çarpılıp eridi

Elhamdülillah

Eridi de ne oldu sanki

Şuara tezkirelerine adın mı yazıldı

A safkan çocuk

Sen ey ademoğlu

Ey Mustafa

Bir namazlık saltanatı

Gazelhanlara seccade eyleyen meddah

Tuğrası sakıncalı bir vâridat sâhifesinde

Ürkek bir şeyhülislam fetvasından

Kendini kaçak sayıp

Adını kara kitaplara yazdırdın kesmedi

Kürdî hoyratlar kıraç bozlaklar söyledin

Yine kesmedi

Maraba sınıfından bir kıza aşık oldun

Yine kesmedi

Eşhas-ı mühimmeyi tanıdın iplemedin

Külliyatlar devirdin uslanmadın

Nedir oğlum senin derdin

Mustafa YILMAZ

İzinsiz alıntı yapılamaz, yayınlanamaz.